Pawang Kathang-Isip Lamang (part 1)

Humahangos na dumating sa isang tambayan ng org sa UP Diliman si Q. Kipkip-kipkip niya sa kanyang mga kamay ang isang tambak na papel. Maayos naman ang tambayan sa araw na ito, dalawang maliit na silya, isang mesa, isang mahabang upuan... At si K...

Umupo si Q sa mala-sofang upuan. Maalikabok, nakaka-kati. Pero okey lang, sanayan lang. Parang bahay niya na rin kasi ito, parang bahay na nga rin ang turing dito ng karamihan ng kanyang kasamahan sa kolehiyo at org. Para silang isang pamilya.

Mahina ang hangin na pumapasok mula sa bintana ng gusali. Mahina rin ang pampalamig na dulot lumang bentilador. Napansin ni Q si K sa harap ng kanyang laptop na pinag-papawisan, pilit tinatapos ang mga dapat tapusin.

"O, nakasubsob ka na naman sa laptop mo, a," sabi ni Q, may bahid ng pag-aalala. Sumagot si K, di man lang maalis ang mata sa screen. "Kailangan, e. Daming pinababago ng thesis adviser ko. Marami pa ring respondents na hindi sumasagot."

Tahimik. Lumapit si Q at pinalis ang buhok ni K na nakahulog sa harap ng kanyang mata. Nakakailang, nakaka-harang sa kanyang pagkaka-titig sa laptop. Isang aksyong normal sa kanilang dalawa at tanging sila lang ang nakakagawa para sa isa't isa. Mula sa noo ay bumaba ang kanyang kamay at hinaplos ang pisngi ng kausap.

"Magpahinga ka muna, mamaya mo na yan tapusin," ika ni Q na nakakunot ang noo sa pag-aalala sa kinakasama. Napangiti si K. Dahan-dahang umakyat ang kanyang kamay mula sa kanyang keyboard papunta sa kanyang mukha. Pinisil nya ng mahigpit ang kamay ni Q at hinalikan ang palad nito sabay tingin sa mata ng iniirog.

"Huwag kang mag-alala, kaya ko ito. Alam mo namang ikaw lang ang tanging nagbibigay sa akin ng lakas ng loob para humarap sa lahat ng pagsubok na ibinabato sa akin ng mundong ito."



========
End Part 1